Benimle gülümse hayata, onlardan daha komiğim,
bu gülünç aşkla, aşırı abartı sen takıntımla,
sensizliğin içinde beş para etmezim, Bed’im,
yine yüzü gülmezim de, sen gelirsen gidecektir.

Nasıl da en iyi bildiğin benken, unutabilirsin?
Kusursuzluğundan dilim varmaz bunu söylemeye,
suçsuzum, seni seven en temiz aşıkta benim,
en delisi, en yenisi ve ben dünyadan daha eskiyim.

Beni Yaratana şükürler olsun, seni sevdirdi,
adaletine şükürler olsun, sana terk ettirdi.
Şimdi bu ilimden büyük ilim olmadığı için,
aşkını kabullenip, sensizlikte çok değerlendim.

Deniz kadar derin bu aşk, hatta deniz,
küçük bir mecra aşkımın yanında hatta deniz,
iç, iç ve kan aşkıma, karışayım her hücrene,
doya-doya tatmandı zaten benim aşkım…

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 178