”Sensizlik ölümden beterdir herhalde” derdi dilin isteksizce,
dilim gizlerdi gideceğini bilen zihnimin zoruyla ve sessizce,
Sensizlikte bırakıp, arkanı dönmeden yürüyen ayaklarının,
vicdanından çok çıkıyordu topuk sesleri, bunu hatırlarım.

Suç işlemiş gibi hissetmiştim, Seni ilk gördüğümde, artık Aşık’tım.
Öyledir Oğuz, suçludur, Aşk’ına müebbet hükümlü tek mahkum.
Duvarında zerre yer kalmadı şiirlerimden Dünya kafesi gökyüzümün,
ben her zerresini dolaşıp nefeslerimden kafiyeler bıraktım gökyüzüne.

Aldırmadığından Aşığına, anlamsız tüm bu satırlar, kahırdalar,
bir de, benim dilimden duy, ateşler sarar bedenini de yakmaz.
Kanıtlanmamış ruhumun tek ispatı, hissettiğim şiirlerimin Sen’i,
Ben’i Dünya çekirdeğinde Güneş’le döv, yine de vazgeçmem.

Senin dilinden söylenmişçesine tehditler savuruyorum kendime,
öyle ya, tehditkârım Aşk yangınımın kıskanç gurur tablosundur,
yanında 10 milyar yıl yaşasalar, seni benim gözümden görmedikçe,
tüm hisleri çöpe gider ben gelince, ben geldiğimde Güneş’ler söner.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 352