Haftalar

Burnum eskisi kadar iyi koku almıyor,
bedenim eskisinden daha diri ama dik değil.
Kabalaşmışım, ancak çok derin bir adammışım.
martavallar, ufak masallarla çağır uykumu.

Uykusuzluk ilinden kopar kesintisiz uykumu.
Kesintisiz uykuya dalana kadar ver huzurumu.
Kusurumu bağışla, hiç suçum olmasa da affet.
Ve kahretme, renciden gönül konağımı rendeler.

Sendeler, doğru ya, doğruların hepsi sözlerindeler,
bendeler, kötülükler, sevimsizlikler, kızgın gözler.
bilâpervâ’ûn hısma ferikân, feri kaçan, kan çanağı,
bununla birlikte, yok saymasaydım, efendin olurdum.

Pek makbule geçti gidişin, bütün eleklerden geçir
aşk-ı denizlerde boğ, son düğümü çözdüğünde
incelmiştir ip, elbette kopar istediğin yerden.
Haklısın, yerden göğe, çünkü sen yağmursun…
Önce yerlerdesin, sonra göklerdesin değil mi?

Oğuzhan Deniz * İstediğini kopartıyor insanlar.