Herkes bilsin diye mi yazıyorum sence?
Bir sen bilsen, ben bilmeyi de es geçerim,
Seni bir zerre rüzgarla getiren Allah,
beni bir damladan var etmişken, inkâr etmem.

Aşık’ların istediklerini alana kadar var.
O’âna kadar inkâr etmeyecekler güzelliğini.
Benden gitmene rağmen inkâr etmiyorum seni,
böyle değildim ancak, sen hep güzelsin.

O bile gidecekken elinden, fark etmeden…
Buna üzüldüğün kadar bana üzülmeyeceksin,
fark etmediğin için üzülmekteyim,
fayda etmediği gibi, unutmak isterim.

Şimdi elime varmayan elin, ısısız…
Bana nasıl kavuşsun yolların? Zamansız…
Beni hatasız aşık eden de güzelliğin,
unutamadığım gibi, hatırla. Lütfen.

Oğuzhan Deniz * Hatırladıklarınızı şaşkınlıkla anmadınız mı insanlar?