İki kelamı birleştiremeyen dilime bak,
yokluğunu fırsat bildi de açıldı ya,
sen varken neden konuşamazdım, bilmem,
gözler konuşurmuş ya, gözlerinin dili tutuk.

Karşılık bekliyorum, karşılıksız yazıyorum da,
hangi aşık sever öyle karşılıksız? Aptallık,
ne aptalım-ki karşılıksız aşkımın aklı,
dolu da gönlü, cepleri dolu olana baktı gözlerin.

Sensiz geçti yine saatler, binbir saatte geçecekler,
‘Hep yanımda ol’ derdim de, kırpardın gözlerini,
yeşilliğindendi inanışım, bir safiyi kandırıp,
milyon sayfayı katletti aşkın, ben ormancınım.

Bundandır zaten yeşili sevmemde,
en beceriksiz ormancıyım, kıyamam yeşiline,
bundan kirletmedim tenini, akıllılık,
kirletilmek üzere nasıl çoğaldı yangını aptallığın.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 154