Gözlerine görünmek içindir bütün çabam,
yeşillerinden bir salkım üzüm hüzün şarabıma,
canımı dağıttım aşk gölgesi bir ağaç kökü gibi,
dibi sonsuzluktur kalbimin, canım bundan bitmez.

Soğuk, sen ne sabırsızsın, sabrı yutturansın,
boğazımda düğümlenirken dumandan ölüm,
mutlak sonsuzluğa uyanacağım güne hasretim,
gözlerim bana uyanacağın güne muhtaçtır…

Çapraz ateşlerde gövdem, soğuğa rağmen,
diğer insanlar gibi üşümüyorsam, aşktan.
Derimi yüzüp ulaş ruh görüntüme ve bak,
sana en aşık adam, en azından aşık.

Bu bakımdan da kimsesizsin yine sen,
yine ben her bakımdan sensizim, hepsizim.
Senden başka hayalim olmadığından zarar,
hayal diyarına borçlu gecelere yatıyorum.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 206