Yüzümü de yıkadım fayda yok,
uykulu kaldığım ‘sen’den uyanmanın
imkânı yok, bunca zamandır uykusuz,
uykum, yağmurun dönüş günü, ilelebet.

Üzgünüm, hemde hiç olmayacak kadar,
sözlerimi bununla terbiye etmedim hiç,
sensizlik denizinde yelkenlim, şansıma,
havada da hiç rüzgar yok, bahtıma.

Karamsarlığımı emanet ettiğim
sakallı martı, ahı bırakıp uçtu yine,
o bile doymamışken özgürlüğe,
nasıl uyanabilirim senden?

Sen uykudan daha beter ağırlık,
aşkım buna bir milyon kat ağırdır,
nasıl taşıdığımı merak ediyorsundur,
Mevlâ verdi bir sabır, sabrediyorum.

Oğuzhan Deniz * Rüzgarsız havada uçurtma önünde koştunuz insanlar.