Hadi, yeniden yazalım seni, en baştan…
Baştan aşağı büyüleyici güzelliğinle,
büyülü kelimeler yarattım, anısına,
yarısı kadar gerçek olsa, sevinç öldürürdü.

Yine de güldürürdü, yazdırırdı yine sözü,
gözü kemlerden arındığında anlayacaksın,
en güzel sözlü dilimi, kalemimi satın alıp,
milyon kere ağlayacaksın, şükret yine de.

Lâkin, kalbim sende olmasına rağmen,
sen kadar acımasız değilim, bu Bed’in,
yüreğinin kötülüğünden ellerin kirlendi,
yüreğin yanlış yolları tarif etti, teşhir oldun.

Hiç yoksan bile kimsede, hiç yoktan bendesin.
Yoktan var eden Allah’tır, inanıyorum ya,
inancımdan biliyorum, yoktan var etti aşkı,
işte yoktan var oldu aşkım, sen yine yok oldun.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 155