Ölüm büyük sessizlik, kimsesizlik,
öyle çok konuşmalıyız ki susmamalıyız,
ikimizde habersisiz bundan,
ömrü keşkelerle yaşamamalıyız.

Bildiklerimden çıkar bilmediklerini,
çok tanıdık Aşk’sız, gözleri pahasız,
içmiyorken gözlerinden Aşk-ı Şarab-ı,
bilmiyorken bensiz yaşamamalı.

Nikotinin evidir ciğerim, misafiri boldur,
biri sönse diğeri yanar Aşk’ın acısından,
bunca bacasından tüterken yangının,
bilmediğinden kalbime sarhoştur.

Aşk’ı da bensiz yaşayacağını sanıyor,
bilmiyor ki Aşk’ın tamâmı da Oğuz,
OD’a yandığından beri canında,
fersiz yüzüne bir huzme ışıkta O’ndan.

Hengâm / 08