Aşık adamı görüyorum ya aynada, düşmanım!
Aşık olduğuma pişman ettim kendimi, şiirlerle.
Öyle sözcükler yazıyorum-ki, ben bile inanmıyorum,
bana gerçekleri hatırlattığı için, seni unutmak istedim.

Unutmak ne mümkün? Küskünlük Martısı Aşk,
Umut Budalsı Oğuz’u unuttum, ümitvâri Oğuz.
O gün, cansız bedenimi örselerken Deniz dalgaları,
anlayacaksın neden öyle şendi yüzüm, anlayacaksın.

Attığın adımlarla yeşerir taş kaldırımlar, görmezsin,
seni görebildiği için aziz gözlerim, bu ucuzluktan,
yükselip Hâkiki Nur’a, Ruhaniyet adına yazdığım,
rüzgarla kazıdım ruhuma Aşk’ını, rüzgar hastasıyım.

Sıcaklığından ateşim yükselir, güneş hastasıyım ben,
Bu da sıcak mıdır? Güneş Aşk’ından sıcaklık hastasıdır.
Ay bile bu sıcaklıktan nasiplenmek isterken peşi-sıra,
Dünya yüz vermediğinden böyle içten-içe hastadır.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 308