İki Parmak

Nasıl da gülümserdi dünya, benimmiş gibi,
benimdi, gitmenle yüz bulup yeryüzü,
tüm güzelliklerimi kustu, gece gizlemişti,
karamsarlığıma öncü terk ediliş adımların.

İnatla gülümserdim, benim bildiğimden,
gitmenle düşen yüzüme, uğramadı yeryüzü,
meğer benden ne nefret edermiş aşk,
haberim yokmuş, şimdi çıkıyor acısı.

Aşk’ın katili de benim, mazlumu da,
örgülü saçlarından serilmiş bir sıratta,
yüreyeceğimden bihâber geliyorum ya,
bu yol senin değil de, cennetimindir.

Aşkımın tek şahidi Allah’tır, arkadaşı zaman,
zaman geçtikçe eriyen yanan mum direği,
ben gibi erirken aşk yangınından mum da,
iki parmakla söndürmek gibi bir çift söz.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 123