İnsanlar Değişir

Bir acizlik ki sorma, bir yoksunluk hissi bağımlının bağlandığına, öyle bir his hani… Sen beni bilirsin, ben ölsem de vazgeçmem… ama ölürüm hani… vazgeçmeşiyimin de anlamı kalmaz. Sonuç yine yokmuş.

Meçhul satırlar. Seninkiler anlamsız ve safsata… geri kalanı gereksiz. Yok olmaya yüz tutmuş bir dünyanın içinde var olmaya çalışıyorsun… bana yazık ki ben de senin peşinden geliyorum.

Evet, artık deliliğimin tescillendiği boyuttayız.

İnsanlar değişir…
Değişirler çünkü artık eskisi gibi değildir hiçbir şey.

Artık sevdiğim şarkıları sevmiyorum!
Ne yazık, hiçbir sanatçının hayranı değilim,
senin Sanatçından başka…
Ne kötü, artık şiirler binde bir gelir zihnime.
Böyle-böyle sökülüyor içimdeki,
dilimdeki vazgeçmiyor, ölmedikçe.

Bu çok sakince ve yavaş işlenen bir cinayete benziyor, katilin soğukkanlılığına. Benim ki delilik de, senin ki de öyle, sen delirdin diye sende bu kadar delirmiştim, deliymişim!

Şimdi içimden gelmiyor delilikte, öylesine koşuşturmak peşinden koşan rüzgarlar gibi nefes nefese esmekte. Sen bana aldırma… senden başka kimseyi göremeyene de bir nevi kör denir, bir körden seni tasvir etmesini nasıl beklersin ki?

Şimdi hastalığı bahane edip, yakıyorsun gönlümü… hala merakımı cezbedip, aklımı meşgul ediyorsun. Öyle ya, senin yüzünden ışık olamıyor gözlerim başkasına. Evet başkaları var da, onlarda dönüyorlar peşim sıra peşinden… Yazık onlara da…

Gördüğün gibi, efsanevi kelimeler yok, şiirler ve şarkı olabilecek herhangi bir söz yok. Çünkü ben ne kadar doğa üstü sevsem de seni, sevgimi anlatacak hiçbir şey yok bu yeryüzünde. O yüzden göremiyorsun gözlerinle… sadece hissedebilirsin, hislerine kulak verirsen duyabilirsin.

Evet, bu film kötü bitiyor, diğer filmler gibi.


Senin saçmalıkların!
Peki senin saçmalıklarına ne demeli?

Şimdi “Ne diyor bu deli…” dediğini duyar gibiyim, ve haklısın aslında. Onların sözlerindeki saçmalığı göremediğin için beni delirmiş görmen normal… “Zaten hangi nesneye meyletmezsen göremezsin ondaki güzelliği…” Zaten olması gerekenleri söylemek artık insanlar tarafından kabul görülüyor ve alkışlanıyor. Sırf birileri onlara meylediyor diye meylediyorsun, anlamını da burada kaybediyorsun.

Dilbilgisinden yoksunlar onlar, “yalnızlık iş değil, lütuftur… “ya kendisini incitir -yada- onları” demelidir uyumsuz insanlar…” Ah akılsızım, bensiz nelerle uğraşıyorsun öyle… öyle ya, çıtayı yüksek bir zirveye çakmıştım, sen öyle demiştin… çıkaramamış kimse, belli.

Şu Latinlerin deyişiyle “Köpek Günleri” de tam bir saçmalık… Yine de enteresan… Dili olsa da konuşsak hepsiyle, her biriyle ilgili şu saçma kurgu hikayelerimin.


Senin bir benzerin yok sanıyorsun… Oysa ben aynama bakınca seni görüyorum! Ve işte yine haklısın, senin bir benzerin yok. Ne mutlu gözlerime, gördüler, ne mutlu gözlerine, okudular.

#OD | Kızıldeniz * Senin bir benzerin yok. / Vicdanım rahat!