Güneş’te aslında bir gezegen, gezegenlerin babası diyorum ben ona.
Dünya oğul benim gözümde ve diğer gezegenler hısım-akraba.

Dünya güneş için sürekli dönüyor, hem etrafında pervane, hem de kendi ekseni etrafında.
Sırtını döndüğünde sırtı üşüyor, yüzünü döndüğünde yüzü soğuktan kesiliyor,
bir adım yaklaşsa yanıyor alevlerden, bir adım geri gitse donuyor soğuktan.

Her şey kuralına uygun gibi aslında,
Sen hiçbir şey söylemeden gittin, ben her sebebi düşünüp aklımı yitirmekteyim…

Kocaman bir ağaç düşün, sonbahar rüzgarları gelip alır yapraklarını,
benim ömrüm senin gitmenle her gününü bu şekilde kaybediyor,
tek bir fark var, ben tekrar yeşillenemiyorum…

İnsanlar ve güneş, güneş senin gibi hiç bir gezegene muhtaç değil.
Ben dünya gibi, her gününe, her saatine muhtacım…

#Bir Şairi Asla Terk Etme