Sana dokunanlardan farkım var,
Aşk dokunuşlarım tüylerini ürpertirdi,
televizyonun ışığında uyuyuşumuz,
gözlerine batıyordu, gözlerimin ışığı…

Canın yanmasın diye kapardım gözlerimi,
ışık kaynağına ışık satmaktı gözlerimin işi,
nitekim senin hediyendi, sana verilebilirdi,
ben ahmak gibi, bütün ışığımı tükettim.

Bundandır toprak kahverengisi, derim,
karamsarlığımın kamufilesi, aşk elbisesi,
paçalarımda terk ediliş izlerinden çamurlar,
yağmur yağmadığından kirli yeryüzü.

Gündüzü çuvala sığdırıp, izledim gözlerini,
geceler de yetmedi de, acıktık bakışmalardan,
atıştırıp nimetlerimizden, tattık haramları,
Af Allah, gözlerim nasılda senden uzaklaştı.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 116