Kutup Korsan Martısı, sağ omuzun bekçisi oldu,
aynı zaman da Aşk’ın körlüğüne klavuzluk yapar…
Sonra unutup tüm Martı’ları, sana döndüm yüzümü,
yüzüm yolundan yandığı için, hala kırmızı renktedir.

Güneşe her baktığımda, hatırlatır saçlarının ışıltısını,
hürmetine yaratıldığım, Efendim, şefaatine muhtacım,
Samimi değil miyim? Râbb alsın Yağmur Aşk’ını da,
versin sen Aşk’ını, Nur’un garb-ı olsun saçım-sakalım.

Taşkınım Aşk’tan, kalbimin orta yerinde kemirir-durur,
duru güzelliği ile yıkanmıştı bir zaman Aşk’ım yağmurla,
sensizlikten artık ancak ölüm çıkabilir, sakınır Martı’lar.
sesimde Sen tınılarım, ben yine seni anlatırım, Martılarıma.

Hepsi bir-bir ağladılar, Kutup Korsan Martısı hariç,
sinirin, ben mişim gibi bakardın ya gözlerime, öyle,
ama bak etrafına, herkes ne kadar normal bakar sana,
bir benim gözlerimde değerlisin, ben onun gözünde.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 361