Kabuk Tuttu

Seni sevmeyi de uzatıyorum, biliyorum.
Şimdi diz çöküp, intihara razı gibi bakıp,
af diliyorum, suçum olmadığından kolay,
kolay olmadığın için aşktın başlı-başına.

Güneş’e çok yaklaştığımdan
başkasını göremeyecek kadar körüm.
Hatta bu yüzden yanık tenim,
bu yüzden esmerim, kahverengi derimdir.

Tenim kabuk tutup yenilendi yılan gibi,
yinelenecek zaman uydurduğumuz kadar,
kurduğumuz hayaller kadardı havan,
havayı da ziyan etmeyip seni hayal ettim.

Suskun olduğumu sanıyorsun şimdi,
şiirlerimi okurken üzüleceksin onca yangına,
acı bana, ne halde olduğumu gör,
körlüğünden, etinden sıyrılıpta gel.

Oğuzhan Deniz * Geçmişinizde-ki hataları ne çabuk unuttunuz insanlar.