Kimsesizlik, ölüm suskunluk yemininde,
kimsesizlik, ölüm siren seslerinin peşinde…
Geliyor ardımdan, kalanım da ölüm içinde,
gidenim de ölüm peşinde, dinlediğim de.

Gittiğim de, gideceğin yeri bileceğim,
Sen’den önce gidersem, öğreneceğim,
öğrettiğin gibimiymiş, anlayacağım,
Aşk bunun yanında hafif ince katran.

Ölüm Aşk’ın kanadında bir salkım üzüm,
gözlerinden öğreniyorum neymiş hüzün,
ve hüznün karartır dünyamı, doğmaz gün,
ve ölüm kadardır dünya, hakkım kaç güz?

Benim güzüm Sen’sin, Aşık edene Şükür,
Şükür Aşk’ı var edip, Aşık ettirene, şükür.
Biliyorum artık nedir huzme gözlerinden,
biliyorum artık, gitmem asla gözlerinden.

#OD – Mütebâki / 01