Bende Sen hasreti bitmez,
ben Sen’inle sel dolu taşkınım,
tufan koparır dünya adımdan,
alnıma yazı, kaderimin adıdır.

Oğuz unutmaz hiç, gitmez bil,
bildikçe ömür bitti, elimizden gitti,
saatin sesi haykırırdı da,
ben hiç dinlemezdim ikinizi.

Şimdi pişmanlık perdeleri çekilmiş,
şimdi kahırdan kepenkler indirilmiş,
altında ezildikçe ruhum bedenimin,
ömür bitti, bildiğim kadarı kaderimmiş.

Şimdi gülümse, en güzel gülüşünle,
öyle ya,
her gülüşün bir gül açar yeryüzünde,
o halde, benim koklamaktan başka işim ne?

#OD – Mütebâki / 22