Aç gözlerini Oğuz, körlüğün nedeni, gözkapakların,
kapıların yüzüne kapandığı Dünya denen Aşk Evi,
telvesi boğazıma yapışan Yeşil Gözlerin Hatırlı kahvesi,
gözkapaklarımın acısı, ıslak kirpiklerimin, kirpi dikeni.

Çakmağımın benzin kokusu, nikotin tenime sindi,
parmaklarımdan zehirle kendini, Kafiye Heybesidir,
kaldırımına Selâm vermeden geçmediğim yolun,
dilime doladığım her şiir, bir kaşık güneş tohumu.

Yine seni saçmayalaycağım şimdi; Aşk kapısı kilitli,
gökyüzü kapımın bir takım elbiselik kafiye dizesi,
dilsiz mahluğun pençe somurtusu karamsarlığından,
kaşımın sen kesiği yumruklarından keder esefli izi.

Kişner dişli pehlivan atı, şâha Tel Örgü saçlarından,
yüreği yeşil mera hayali güden çobanın kaftanı altında,
güzü yaşar Fener Çiçeği, gözü görmeyen Sen Sarı’lığı,
ağırlığından ezer nallar nazı, çimlerden çıkarıp hırsını.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 351