Bir gündüz, bir geceydi.
Geçip, gitti.
Güneş benim döngümde, döndükçe döner.
Döner de döner ve okunmaz esamesi.
8 harikasını batırdın yeryüzümün yüzüne,
9’uncu batmak üzere şimdi yüzümde.
12 harfle doğdum ve 24 saatten 30 yıl dünümü geçirdim avuçlarında,
bir ben kalmıştım yanaklarında, hatırla.
kahır günümün yıldönümü,
Aşk benim döngümde, döndükçe döner,
döner de döner, pervane misali.

Ah benim bu kafiyeperdâz başım,
şiirler döner zihnimin uçurumlarından hayata,
uçurtmalarım yalpalar kesiklerinden, tutunur Havvâ’sına,
bulabilirsin beni eksiklerin içinde,
hatıralarının en sığlarında,
ve sevmiştim beni sevişini,
battı Oğuzhan Deniz’inde şiirlerinden kayıklar.
su aldı gözyaşlarımdan,
aşk acemi tayfa,
bu aşkına düşmüş adamın elindeki beyaz bir sayfa,
bir şiirlik hasta,
tükenir birazdan ve defnederiz toprağına.

Ahlâl’im, ah yârenim,
sığsa bir kalbe on aşk,
taş kesilir kalp, ağırlaşır,
ten donar, beyazlar yüzün,
ayak bileklerin ağrır,
yürüyüşün toprağın canını yakmamaktır,
ve Aşk ki, kalbini seçemez,
ve kalp ki, aşklarını biriktirdikçe, ağırlaşır,
oysa kalp hafif, aşk ağır,
ondan taşıyamaz insan,
hepsi bundan ve hırçınlaştı martılar,
kırlangıçlar kırlarında,
düştü kırağı, kırgındı.
işte kalbim, aşkından ince.

Ahlâlim, ah yârenim,
bilirsin sen beni.
kimi özlediysem sevdim özünde,
gözlerinde hiç büyümedim ama,
ama taşıdım kalbimde on’ları,
sürükledim peşimden olanları,
büyüdüm sonunda zamanla,
on’lar kalbimde kaldı,
kaçacakları her yer kapalı,
kaldı içimde on’lar,
öldü içimde on’lar.

#Kafsal / Benden içeride Sen var.