Ele emanet etmedim seni, Allah’a…
İsyan etmedim O’na, o yaradan.
Bil-ki humusta yatanda farksız kîlden.
Dilden gelenin, gelmez bişi elinden.

Sövüp-saymanın manası yok,
bu sevdanın başımdan gideceği yok,
madem yok, içelim mi yine martı?
Hayatı bir milyar kanat çırpı.

Çatıma düşenin anlamı derinin yarısı,
seni hâla çok seviyorum demek-ki,
inatla benât-ı kâhl yâ zaman,
Kahırlara dayandım ben, nedir zaman!

Elin gözü pistir, aklı hiçtir, bilmiyorsun,
henüz minik bir safsın, büyüdükçe aptal.
Kâtibên nâhr olur, bu yüzden kahır.
Gücümün yettiği kadar, canım acır.

Oğuzhan Deniz * Kahır çeker insanlar