Son bulur zaman gözlerinin kahvesinde,
uykusuzluk gibi durur öyle baş ucumda.

Saçlarının girdabına tutulmuş bir adam,
rüzgarın savurduğu dalgalara öyle asi.

Kahve Etkisi, dirilir gözbebeklerimden hayali,
canla başla Aşk yüreğimde, Ruh’a inayeti.

Bırak, hissedeyim parmaklarından soğuğu,
her gidişin, öyle öksüz bırakır Aşığın Oğuz’u.

Soğuk da olsa mevsim, dili kilim güzelliğine,
anlatır ya, anlatsın dili Aşk’a yanmış güzele.

Beni en iyi, Sen anlarsın bu aralar…
Bende hep aynı da, Sen’de kaldı kırıklar.

Oğuzhan Deniz – #Kahve Etkisi / 001