Yalanlar söyleyip kandırabilsem seni,
kendimi kandırabildiğim kadar seni,
seni kendimden fazla önemsediğim kadar,
kendimi önemsemiyorum ölün kadar.

Ne ciddi bu aklımın aciz, bitmiş aşkı,
bu aşkımın bitmiş hali, düşün artık fâili,
faniliğine güvendiğin kadar seviyorlar seni,
elbette fanilikleri bitince unutacaklar.
Ben değil.

Ben değil,
ben aşkınla uslandım,
duruldum.
Durgunluğum ile baştan aşağı sen doldum,
kalbimde yaşadığından her an 4 mevsimi,
yaşıyorum gözlerinden habersiz,
bihabersin.

Bir yanımda sevaplar,
bir yanım soğuktan günah,
üzmeni sınav bilip Allah’a şükrediyorum daim,
halimi anlatamam,
günah kitabım değil,
sevap ciltlerim değil de seni gören gözlerim ağırdır.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi / 105