Beni görmek,
onlara huzur verir de,
sen uzaklığından göremezsin onları.
Onlar kadar değersizleşip
bir gün,
kalbime sığmadığından,
çıkacaksın.

Gönlüme yalvarıyorum,
unutması için,
unutabilmek için,
aklımı kaçırıyorum.
Aklımı kaçırmışken,
birden sen gelirsin aklıma,
aklım başıma geri döner,
başım dünya gibi.

Lavlardan çıkıp selam ediyor ellerim sana,
gövdemde yanıksız tek yer gözlerimin çevresi,
onlar çevremde ben gibiler,
sensizliğin fırsatında,
iki lafı bir araya getiremedikleri kadar aşıklar.

Aşk çorbamda kaşıkları,
çalıyorlar aşkı,
başkalarına servis ederken,
sıcaklığı unutup,
başkaları soğuklukları ile geliyorlar,
onlar soğukluğuma rağmen beni seviyorlar.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi / 104