Kahverengi gözlerimden,
aşk bulaşır,
yeşil gözlerinden bana bulaşmıştı.
Bu kalbimin davası,
gurur mahkemesi,
ne çilek eziği bir kokusun burnuma.

Artık önemli değil başka insanlar,
senin için başkaları hep önemlidir,
başkaları olamadıkça başkalaşman,
olmadıkça benden kopmazdın.

Haksızlık mı ediyorum sana?
Keşke bilsem.
Keşke yanımda olsan da göremesem,
nefes almak ne mümkün,
gözlerinden,
nedeni var hey şeyin,
her aşkın aslında.

Aslında Aşığım, okumadığın için ordasın,
bir bilsen halimi azıcıkta olsa oradan,
oralarda duramaz, sarılırdın boynuma,
boynum aşkından ince her sözüne.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi / 102