Aynanın tam aksindeyim, aynı deliyim,
aynı berduşluk aşkına eğilip su içerim,
kaynağı ayak izlerinden fışkıran âb-‘a
şükredip, az kalmış azığımla beslenirim.

Kaburga örtümün altında aşkının ekini,
kandan beslenen bir inançla inandım aşka,
inançsızlığından merhametine elzemim,
pişmanlık yıldızları yolunu tarif ederler.

İzle ve bul yolumu artık, gel sonun da,
koşma, nefeslerine dayanamaz evren,
güzel sesinden ince bir mırıltı yeterlidir,
martılar dahil, tüm kuşlar intihar eder.

Şimdi hissiyatı gökyüzünün ilhamı ile,
anlatıyorum ya suçsuz ve günahsızca,
turluyorum evinin önünde, olur da,
gözlerine değer bel-ki görüntüm, ölürüm.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi / 111