Yürümeyi nasıl öğrendin? Cevapsız mı kalacaksın?
Sana nasıl mı Aşık oldum? Yürüyordum ağır-ağır,
o an, ilk defa tutulmuştu güneş benim için seninle,
sesinle, peşinden intihar etmişti tüm kuşlar işitince.

İklimi daima Aşk olan adamdan da korkulur…
Sen Aşk’ına düşmüş kargaların korkuluğuyum,
korkutur bu yüzden yüzümün sakalı Martıları,
Saç telinin biri kadar olmasa da, Martı’yı severim.

Kaldır yüzümden karamsarlık adam karartısını,
arınsa bir gram sen’den sensizliğe, sonra sensizlikten de,
Nur’lar saçacak Ruh’um, ben ne güzel kul olurdum,
düşmeseydim sevda derdine, merak etme, suçsuzsun.

Senin değil de, benim bir yığın suçum var Aşk ilinde,
benim de değil aslında, gönlüm ne densiz suçludur,
sensizlikten ölüm çıkar, bir tek ölüm sensizlikle eş değer,
ölümde olsa değer mi sence Aşk? Bence senin için değer.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 359