Yalanlarla çevrilmişti etrafım,
kendi yalanlarımı bile sevmiştim,
sonra Sen’i gördüm…
bir yığın yalanın arasında.
Baştan aşağı gerçektin.

İnanmadıklarıma inanmıştım,
inandığım sahtelikleri unutmuştum.
Sen oradaydın.
Gülümsüyordun…
Gözlerime dokunuyordu tebessümün,
sessizce Aşık edip kendimi Sana,
Sana bile itiraf edememiştim henüz.
Etmeyi yeni öğrendiğim binlerce iltifat,
Sen’i bekliyordu dudaklarımın arasında.

Sonra Sen çıkıverdin iki kelimeyle.
Derdimi anlatmak basitti iki kelimeyle.
Sen’i anlatmaktı zor olan.
Ben Sen’i anlattım.

Hengâm / 15