Bir kafes içindesin, martılar gibi,
gökyüzü nasıl ifade edebilir sonsuzluğu?
Öyleyse nasıl inkar edebilirsin kendini,
intiharın eşiğine gelsen de tutmayan elin.

Yatağında bir dirhem nefeslik yatalağın,
şiirinden anlayabildiğin kadarı ile aşık,
şuuruma işlediği kadar bilincin ilinde,
aşkından günah doğururken evinde.

Bu ne acizlik benliği, senliği yakan ateş,
benliği Aşık eden de Allah, inanmazken,
nedir her korkunda adına yakarış,
neden her yardıma muhtaçlığında sayıklayış?

Bana aşık olma, kulaktan dolma yağmur aşkı ile,
dolmuş gönlü kışlık için azık birikintisinden,
geçerken damlalardan kendini görebildiğin,
ufak bir yansımadır aşk, meşk’in dili de tutuk.

#Şiirsel Yatalak * Aklı beynine ağırlık yapıyormuş varlıkların.