Bir gün, biteceğine inandığın “Keşke”lerle
süsleyeceğin güzelliğinin yarım adamı.
Masamı kaplayan örtüden farksız zaman.
Onu takip ediyor hayatlar, sen de dahil.

Kapılıp, aklı-düşünceyi kapatıp, şimdi
paydos. Hangisi dost? Hangi gözde sahi?
Arayıp bulamayacakların bunlar.
Ne dostlar, ne sahiler, sana değil bakışlar.

Seni neden özlediğimi düşündün mü?
Sende hakkım vardır, varsayalım-ki yok,
sensizliğin hayli emeği vardır üzerimde.
Bensizliğin bilincinde bile değilsin.

Uyku ne demekti? Uyumakla, sızmak
arasında ne gibi farklar var?
Seninle, sensizliğin arasında dağlar kadar.
Benimle, sensizliğin arasında daima savaş.

Oğuzhan Deniz * Savaştan sonra köle de olabilir insanlar.