Dile getirdi aşk beni, şair etti.
Dine getirdi ateisti, inandı artık.
İlelebet başka yerde mi olacaksın?
Başka bir aşka yürümek nasıl?

Hızımı kesti Yağmur, yazımı eşti.
Eşk’i ben var etmedim-ki acısı var,
gönlüme işleyişin ne miskin işçilik,
ne tembel unutkanlık mekanizmam.

Sana asla kızamam, kötü benim,
aşık olan da benim, hala aşık olan da.
Unutamayan da benim, hatırlayan da.
İşte bu yüzden kötüyüm, bir nevi ölüyüm.

Susmanın konuşmakla alakası yoktur.
Suskunluğunu bozacak mı konuşamamak?
Nasıl dile gelir, konuşamayan ve;
nasıl unutsun gönlüm konuşamazken seni?

Oğuzhan Deniz * Konuşarak çözülecek bir yığın konu vardı insanlar..