Sensizliğimin bir sana bir de bensizlere vardır faydası,
benden başka herkes sana Aşık’lıkta benizsizlik hastası,
güneş kalbimde olduğundan, yüzüm kızıl-kahverengi,
burası Aşk Gölgesi, her sapağın adı, Yağmur Caddesi.

Gözlerimin kahvesinden can bulan gözlerinin yeşilliği,
eşit mi sanıyorsun herkesi, sana Aşık’lık mertebesinde?
Makamım bu mertebenin en üstünde, Aşk Gölgesi’nde.
Bu karanlıktan ilham alan her canlının gözü üzerimde.

Oysa Martı’mın biri ile yok edecek kadar karardı gözüm,
öc almayacak kadar da usluyum sana Aşık’lık Ülkesinde,
zaten gariptir, beni gören her gözün feri kaçar aniden,
aniden ölmemek için, Yağmur Körü’yüm, Tel Örgü’yüm.

Haydi, bana sunulan Aşk ateşini körükleyin de körükleyin,
ısınma zamanıdır şimdi Çam Oğuz’u yangınından tek kâr,
nasıl olsa, senden aldım bu Aşık’lığı da sana iade edemem,
Râbb, Gölges’i Serinliği’nden olacak, unutursam hediyem.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 345