Koşuyor Ruh’um yokuş yukarı Aşk’a.
Hoş telaşa, gerisi temaşa getirir başta…
Aşk’la gel de Aşık utansın bir bakışla,
asla gitmeyecek yağız adı deli Oğuz.

Sızlıyor kafiyemin kelime kemikleri
huzursuz Aşk’ım, can pazarı dünya,
hırsımın boyun eğmeyen yürek gücü,
güzü de bastırdı, getirdi gururu.

Efsane kelimelerin dirilişi dilimdendir,
bilsen ne çok Aşk biriktirdim kafiyelerde,
kıymetini bilmediğinden vazgeçtim,
artık anlamak özür dilemekle eşti.

Seni seviyorum da, görmüyorsun,
Sesimi gerçekten duymuyorsun,
Emsalsiz kafiyeler var dilimde, okumuyorsun,
Aşığı görmezden gelmekte caniliktir.

Alev / 23