Kuşluk Vakti ve Boldur Kaylulesi

Kuşluk vakti irkilir uykulu gözlerim, Sen huzmesi ararım çaresizce. Sessizce yumulur tekrar… Ellerimde Alevler, kaynar kalbim. Vakitle alıp veremediğim yok da verip alamadıklarım Sen kadar büyük şu kısa hayatta.

Boldur kaylulesi, esnedikçe şu kısacık hayatta, esenlik beklemek gönlü zenginliktir… jargondan sıyrılıp dilim, sessizce köşesine çekiliverdi, uzaklaştım oralardan.

Sen’den kaçmam… Sen’den kaçmak için küçük değil mi bu dünya? Neden kaçayım ayrıca? Neden susayım Sen varken dilimde? Neden dinlemeyeyim Sen konuşurken? Söylemeye korktuklarımız kadar kısa şu hayat. Bayat her dünyevi bünye, künyesinde binlerce mahlas yazılsa ne?

Maneviyatın masivası olmaz… Biliyor musun ki gönlümü beni öyle sanıyorsun? Beni bilmiyorsun, Sen Aşk’ı bilmiyorsun ki ”Sen Aşk’ını” nereden bileceksin? Sen bilmezsin, bilinmezlerle dolu etrafın.

Kaderimiz değilse bu, yaşadıklarımız nedir?

Bilmiyorsun…

Beni bilmiyorsun…

Aşk öyle gürültülüdür ki uyutmaz.
Aşk öyle sıcaktır ki güneş buna kuytu kalır.
Aşk öyle soğuktur ki üşür bunda kutup.
Aşık öyle gönüllü ölümlüdür bu yolda.

Bilmiyorsun…

Kuşluk Vakti ve Boldur Kaylulesi gözlerimin gözkapaklarıma Sen göstermesi, şükre şayan.

Sana binlerce dörtlük yazarım da gözlerine değmez yine… bilirim.

Beni bilmiyorsun da, görmüyorsun da, ve işitmiyorsun da, nasıl gönlün razı buna? Dilimde Sen’i Seviyorum kesiği bir yara… dahası da var, hepsi Sen’i sevmek adına.

Zaman ölümle anlaşmışken çok değil sitemim. Yine de şükrederim, ya Sen’i hiç görmeseydim? Ya Sen’i hiç sevmeseydim? Dahası da var, ya Sen benim Sen’i sevdiğimi hiç bilmeseydin? Daha da kötüsü var, ya ben Sen’i hiç bilmeseydim? Zamana yazık olurdu, dünyaya yazık olurdu bizi görmediği için, bizi hiç bilmediği için.

Hiç tekrarı olmayan tek ‘var’sın…

Bilmiyorsun…

#OD | Sevgiliye Mektuplar * Kuşluk vakti ve Boldur Kaylulesi, uyku bu zamanlarda ne kıymetlidir…