Küller döküldü denize, ya ruhu?
Bu denli saçmayken arşa aşktan,
yağmasada medet bekle yağmurdan,
kusuruna gizlediği binlerce günah var.

Şan bıraktı dillerde, dilim yerlerde,
avazım çıktığı kadar gökgürültüsü,
sesimde ne çirkeflikler var, yalnız
kaldığında aynada-ki de bağırır.

Düzensiz bir sevda ordusunda aşk,
dinletilesi bir komutan kadar rütbede,
omuzumdan döküldüğünde yağmur,
başını döndürmek için uğraştığındır.

Yok edecek Allah yine insanlarını,
dünyasını yerle-bir edecek insanların,
yağmur da yağmayı bırakacak o an,
işte bu an, kendimi kandırmadım hiç.

Oğuzhan Deniz * Sanki siz karışık cümleler kurmadınız insanlar.