Burası kelime evi, evim yanında…
Yağmur’un tadını en iyi ben bilirim,
kimse benim kadar yağmur içmemiştir.
Bir sürü kap-kacak var biriktirmek için.

İçip-içip seni hayal ediyorum, mey bu.
Benim sarhoşluğum yağmur damlasından,
göremeyişim nasıl-ki yağmur körlüğünden,
bu betimlemelerde gereksiz ya neyse…

Adın bu olmasaydı? Yani Yağmur…
Nasıl bahsedecektim senden?
Alev mi diyecektim? Yoksa Çağla mı?
Ayşe mi olurdun yoksa? Yoksa ne?

İyi-ki yağmur’sun, iyi-ki oğuz’um.
Destanlar yazılmış adıma, ne acizce…
Beğenmediğim için yazıyorum yeniden,
çünkü ben senden başka her şeye körüm.

Oğuzhan Deniz * Ya yanında olsaydı tüm isteklerin, ne bahane ederdin insanlar?