Seni nefesim haline dönüştüren ben,
bunu biliyorken, nasıl tersini düşünemem…
Düşünmekte faydasız başkasını,
etim ancak haram tadar, zevk duymaz.

Ne olursa olsun, duyabileceğin tek ses,
ben olacağım yıllar sonra yine,
işte yıllara bile meydan okuyan benden,
yine kimsesizsin tam bu yüzden.

Bana her gün bu eziyeti reva görmen,
buna da küs değilim, elbet aşk eziyet.
Meziyyette değil yazmak, aşkta,
aşkın yaktıkları zaten meziyyet.

Gelmeni güneş kadar zorunlu kılmak,
marifet değil, zorla aşk olmaz,
bu bile elimden gelirken, yapmamak,
sanırım en sabırlı aşığında benim.

Oğuzhan Deniz * Sabırı taşa can verirken öğrenirsiniz insanlar…