-Nasılsın?

İyiyim.

-Bu kadar mı?

…

-Uzun bir süredir görüşemedik, neler yaptın bu sürede?

Seninle konuşmakla, konuşmamak arasında hiçbir fark yokmuş. Bunu düşündüm.

-Konuştuklarımız seni rahatsız ediyor mu?

Hayır…

-Neden böyle düşünüyorsun?

Nedeni yok, burada olmak istemiyorum. Bu oda, bu koltuklar. Her şey aynı ve havada tozlar uçuşuyor.

-Benim için buradasın öyle değil mi?

Kimin için buradayım, bilmiyorum. Neden buradayım, bilmiyorum.

-Benimle istediğin her şeyi, istediğin şekilde konuşabilirsin. Açık olabilir misin? Burada seni rahatsız eden nedir?

Ne yaptığımız hakkında en ufak bir fikrim bile yok. Neden buradayız, ben seninle neden bütün bu saçmalıkları konuşuyorum?

-Nedeni, içimizde olanları dışımıza vurmak. İyi veya kötü olan tüm düşüncelerimizi, bizi üzen ve mutlu eden şeyleri paylaşmak.

Amacımız ne?

-Amacımız hayatımızdaki negatifleri atmak, bizi tedirgin eden yaşamımızı olumsuz yönde etkileyen şeyleri geride bırakmak.

Sana bunları bir okul öğretti. Okula bunları öğretenler insanlar. Neden bu döngünün içindeyiz? Sana anlattıklarım, sana söylediğim her şey saat 5’ten sonra umurunda değil. Kimsenin umurunda değil, kimsenin umurunda da olmasın, birilerinin umurunda olmak istemiyorum, umursanmak değil bu söylediklerimden çıkacak anlam.

-Hayır, ben bir doktorum ve bir insanım ve benim de arkadaşlarım var. Sen benim arkadaşımsın ve biz şu anda seninle senin hakkında konuşuyoruz. Konuşuyoruz çünkü hayatlarımızı devam ettire…

Hayır, hayır… bana bunlardan bahsetme. Sen benimle arkadaş olmak istemezsin. Çünkü sana göre ben delirmiş ve sorunluyum… Sana göre sorun olan bütün bu anlattıklarım bana göre soru işaretleri.

-Lütfen sözümü kesme, henüz bitirmedim ve benim içimdekileri bilmiyorsun. Görüşmediğimiz bu süre zarfında seni sürekli aradım ve mesajlar attım. Delirmiş ya da sorunlu olduğunu düşündüğüm için değil ve böyle düşünmüyorum. Arkadaşım olduğun için ve sana değer verdiğim için. Burada tanışmamız önemli değil, başka bir yerde tanışıyor olsak da seninle aynı şekilde konuşacak ve aynı şekilde değer verecektim.

Biliyor musun? Siz psikologlara inanmak çok zor. Yalan söyleyip söylemediğinizi kestirmek imkansız. Bana söylediklerini başkalarına da söylüyor musun? Ben bir denek miyim senin için? Benimle konuştuğunda aldığın tepkileri başkalarında da deniyor musun verecekleri tepkiyi merak ederek?

-Hayır, böyle konuşamayız ve böyle bir yere varamayız. Düşüncelerinden yola çıkarak beni yargılıyorsun… Bunu biraz düşünür müsün?

…

-Lütfen düşün…

Buraya gelmek zorunda değilim.

-İstediğin zaman gidebilirsin.

…

#OD -7 | Seans 13