Ne Kaldı


Aklı bir karış havada,
şükür kokusunu getiren havaya,
karışsa yangınıma, görünmez sema,
Martının kanatlarında bir ömür.

O kanat çırptıkça öğretti,
aklı Aşk’tan meşgul adama,
ne saz öğretilirdi, ne söz…
Martı kanadında kaldı bir ömür.

Kıs kıs gülüyor hain zaman ardımızdan
görüyor ayn, âynada bir dolu sima,
gördükçe Sen olur her Sena, buna vakit yok.
Ne kaldı sabaha, uyusan da uyumasan da.

Haydi Aşk’ı bükmüş zamana efendi Sen,
Aşk’ı seninle bulmuş zamane adama bak,
nesi var deme, belli neşesi yok hayatın,
Katranı birikmiş dudaklarımda Aşk.

Hengâm / 10