Nefesleri

Uykusu ağır Oğuz’dan Dünya hali,
tembellikten nasipsiz çenesi,
gönlü Hâk’tan ataletli, adaletsiz.

Yıkıntı birikintisi, yürek çöplüğü…
Dünya hayatı hevesleri, kim kaldı ki baki?
Nefislerinin açlığından kokmuş nefesleri.

Saki sek meyden, kulak işitir aziz neyden.
Baki bak feyzden, kurak Feza olsa Rab’ten.

Hülya dünya, garip hürya, kalabalık furya,
Fulya kalsa güya, rüya içinde serabı derya.

Mesk edinir köşkü, meşk köşkü aşktır kul,
Mesh edinir mi nesh, ilim gizli bilimdir kul.

Sevinç bahçesi yüzü, bahçevanı bir revan,
Ruh’u önce yaratılmış etten, kan-ı revan.

Sırrının suru dudakların, gönlün süruru,
Huzuru dile Rab’ten, versin bolca lütufu.

Gözlerine gölgelik kirpiklerin hakkı için,
Gölgeni uzatan güneşi saklayan da Rab’bin…

Şükür Rabb…

#OD – Allah C.c. / 10