Öyle basit sözlerle anlatamam elbette,
kalemimin kurşunu sızlar her kafiyende,
bitmezde, bitmeyeceklikte,
hayat kadar yalanken, ölüm kadar gerçeklikte…

Bitmek bilmez kalbimin serzenişleri,
o ezildikçe kaburgamın içinde,
zaman buna hemzemin geçidi…
Kimler ezildi kimler…
Sırada kim var, sıra kimde?
Ölüme dair ne varsa sözlerimde,
cahilliğimdendir.

Aşk’ı bilsem, çaresini de bilirdim…
Aşk’ı bilmediğimden çaresizim…

Zamanı var her şeyin,
zamanın bile,
zamanı gelince zamanda kalmaz, Oğuz’da,
ne Sen kalırsın yeryüzünde, ne ben…
Hiç yaşamamış gibi oluruz da, bilinmez.

Bir nefeslik hayatlarımız,
bir nefisllik hatalarımız,
olmasa, yoktan da yoktuk,
ne var ki güzeldir nefesin nefsi…
OD’a erse kalbim, erirdim, erirdin.

#OD-û Gazel / 20