Yangınıma Denizleri mi harcayacaksın?
Ne külfetli bir iş bu, zahmetin ne çok.
Oysa zarafetin öyle narince, işler kalbe.
Ve dönüşü olmayan bir yola adım atmak.

Kavuşmak ne zor, beklemek daha zor,
gittiğimi duymayan kalmamıştı, kurtlar
kapıştı postunu, tasmanı çıkardın kolayca,
servis ettin kendini, bana sunduğun gibi.

Ehl-i Beyt mi? Basit bir kaç not bunlar.
Unutmaya and içmek, aptallık, başımın
üzerine ekmek kırıntıları serpiştir.
Biriktirdiğim onca acı arasında, ehemsiz.

Sıradan değil miydim bende? Ben de!
Ben gibi kaç kişi örtecek yorganını?
Bacakların çıplaklıkta üşürken, düşünmeyecekler.
Öpüşmeler gerçekliği göstermez, aşkın
sevişmeyle hiç bir alakası-olgusu yok.

Oğuzhan Deniz * Pişmanlıklarıyla yaşıyorlar insanlar.