Gözlerim acıyor, uykusuzluktan,
dün gece yine seni hayal edip, sızdım.
Sarhoşluğum aşıklar iline eziyetti,
biliyorum bunun her türlüsü haramdır.

Lâkin kimse bilmiyor bu hayallerle uyuduğumu,
rüyalarımda seni görüp avunduğumu…
Avunmak bir aşığın en gerekli eşyasıdır,
ellerim de bir eşya idi, sana dokunana kadar.

Kabullendirmek ne zordu karamsarlığıma,
gidişini anlatmak çok zor olmuştu,
yüreğime inandıramayıp yıllardır,
anlatmıştım, hala anlatırım arada bir.

İnanmak çok zordu. Sensizliği kabul etmek,
öyle ya bu bir binayı kökünden dinamitlemek,
kocaman bir dağı dümdüz bir ovaya çevirmek,
Oğuz gibi bir adamı iyimserliğe itmek demekti.

Oğuzhan Deniz * Değişeceğine inandığın kötü anlar var, bunlar sadece avunuş hallerinizdi insanlar.