Toprağın renk çaldı gözlerimden, güldüler,
Allah’a sığındığım, kahverenginin azabından,
bu bilincin ilimine erdiğinde aklım,
bildim-ki sende fanisin, bitmek üzere hayalsin.

Ben yoluna kurulmuş, saatli bir bombayım,
geçmeni bekliyorum ya açılmak için yeniden,
sanıyorsun öleceğini, ölmeyeceğini sanma sakın,
freni patlamış tren gibi üzerine geliyorum.

Bundan korkuyorsun da, bilmiyorsun henüz,
en hayırlı ölümde ellerimden, birlikte ölmekten,
başka ne önemli olabilir Allah yolunda ölmekten?
Ben bu yolu bildim de yoluna kuruldu raylarım.

Korkarım, ya acırsa canın? Acır ya canım,
korkarım, ağlarsa gözlerin, kan kırımızı olur da,
gün batımını hatırlatır hüznü, öldürdüler güneşi,
işte bu kadar zor ama gerçektir aşk hikayem.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 141