Gücün yetmediği için erişemiyorsun şiirime,
dengi değilsin,
biliyorsun ve biliyorum bende,
lâkin benim senden başka yazacak bir şeyim yok,
senin benden başka yazanın yok,
öyle bir şey aşk.

Dene bir kez,
iki kez düşünülebilmen lüksü,
bana özeldi bu düşünce sadece bana düştü,
ben güzelliğinden kaldırdım bulutlara,
bedenim zindanda kalan adamların ölüsü.

Garipsenecek şekilde yürüyorum yolunda,
hayretlerle bakıyorlar gözlerime,
yürüyebilmeme,
ölü biriyken adım atabilmeme şaşırıyorlar,
bilmiyorlar yürüdüğümün sen olduğunu.

Adını sıralara kazımak tamamen aptallıktı,
buna sıra da yetmeyecekti, duvarlar da,
sayfalar öyle aciz-aciz kalıyorlar şimdi,
buna üzülüp,
seni yazabildiğime şükrediyorum.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 014