Bugün ve diğer bütün ‘Bugünler’
mucize olacaklar eğer gelirsen…
Kesin olmamakla birlikte, bu umudu,
her gün ağırlamaktan yoruldu martı.

Özgürlüğün sahibiydi en siyah martı.
Bunu emanet edip benden karanlığa,
karamsarlığımdan elbisesiyle uçtu,
tüm gökyüzü karanlık bulutlarla kaplı.

Eline bu sayfalardan başka sıkıştıracak,
sigaranı yakmak için kibriti uzatmaktan,
yine sarılmaktan başka bir işe yaramaz,
kollarım… Bunu bile ölüme sakladım.

Şimdi kalkıp aşkıma taş atar onlar
ve sesi gelmez yüreğimden, dipsiz.
Cemal Süreya’nın bildiği bir şey vardı,
oda şiire kısaca ‘sen’ diyordu ve öldü.

Oğuzhan Deniz * Yaşamayı çirkinleştirmediniz mi insanlar?