Hayal diyarından, dünyama döndüm.
Uyandım… kahvesine irkilip gözlerinin,
inandım… neden zamana yeniliyorsak,
işte o yüzden geç kalmıştım ömrümüze.

Sen’i gördüğümden beri,
görmezden geliyorum kendimi…
Görmüyor musun?
Hiç mi işitmiyorsun sesimi?

Oğuz adını seslenir de ilimle,
yok hiç dinlediğin…
Şimdi yeniden görüyorum Aşk’ı,
Oğuz’u unutturup, Sen’i hatırlattı.

Güneş bile kıskanıyorken güzelliğini,
çok değil ettiğim…
o halde vazgeçip her şeyden, bil kalbimi…
çok kaybedesim var da, yok hiç bildiğin.

Camdan Kafes / 09