Ömrün Yettiği Kadar

Ömür imkansızlıkların kovuğu,
Ömrüm boyunca bir damla yağmura,
bir damla neftî’ye muhtaçlığımdan,
bir dirhemde olsa vazgeçemeyeceğim.

Nedeni, herhangi bir nedeni yok,
çok özel bir resimsin, öyle bir siluet.
Zaten ne ettiysem kendime,
hapsettiğim gençliğim, sakallarıma sakladığım.

Ne ettiysen, nasıl söylediysen,
mührü bıraktığın gibi, üzüntü ve kederi
eklediğin gibi, öyle kalp krizi gibi,
saplandığın yerden, çıkaramıyorum.

Pişman olacağım yıllar sonra-ki bu halimle,
ne yüzüme yağmur yağacak, ne çatıma,
ne düşüncelerimden sıyrılıp idam edebilirim,
seni ömrün yettiği kadar hapsedeceğim kalbe.

Oğuzhan Deniz * Ömür de gidecek insanlardan.