Yine günaydın sevgilim, yegane aşk.
Bu günde günaydın de sesinden bana,
hayalde olsa inanmak çok güzeldir.
Aç yem-yeşil gözlerini, ormanları kahret.

Benim kahrolmam nedir-ki dünyaya?
Acı bu değil, bunlar yetmiyor artık,
sensizliğe gücüm yetmeyecek olsa da,
ölene kadar aşkıma gücü yetmeyecektir.

Bak gözlerimin altına, morluğu gör,
uykusuzluktan, takıntılı aşkımı gör,
tel örgülerle dolaşmaktan tenimde kan,
canımdan can gider, tenimden kan.

Hissetmek zor değil yine de martıları,
onlar uçuşuyorlar sabah, deli-deli…
Serin hava kanatlarına hediyedir-ki,
senin var oluşun bile yeterdi gözlerime.

Oğuzhan Deniz * Yetinmeyi bileceksin insanlar.