Nasılda büyümüştük öyle bir anda,
hayallerimiz de büyüktü o denli,
oynadığımız oyunlar gibiydi, gerçek…
Öyle görünüyordu, oyunda bitecekti.

Sonra sen büyümüştün benden iki gömlek,
hayallerin büyümüşlerdi, masan değişmişti.
Kabul edemediğin yenilgiden başını,
kaldırmak nasip değildi, ben hazmettim…

Sensizliğe yenildim bir tek, ben yenilmedim.
Hayat bileğimi bükemedi, yangınında da
olsam, adımlarım küçükte olsa, geliyorum,
ömrümün sonuna kadar aşkının peşinde.

Bu bariz uzun bir intihar dönemidir,
sensizliğin kısası olmadığı için ölümden,
bu denli zor bir yolda yürümek,
senin için değiyor olsa da benim için ölüm demektir.

Oğuzhan Deniz * Ölümü arada bir hatırlardınız, yakınlarınızı kaybedene kadar insanlar.